Найти на сайте: параметры поиска

Увага!!! Невялікія апавяданні і вершы пададзены ў поўным варыянце.



Уладзімір Дубоўка - Ганарысты конь

1

Ваяка меў цудоўнага каня.
На тым кані ён вецер абганяў.

Сядло ўсё пазалочана на ім,
вуздэчка ўся ў зіхценні залатым.

Імкнецца ў далі той цудоўны конь,
з-пад капытоў аж пырскае агонь.

Віецца пыл за ім і па-над ім.
Конь ганарыцца вершнікам сваім.

Насустрач ледзьве цягнецца ішак.
Няма на ім ні залатых адзнак,

няма на ім багатага сядла,
адна падпінка з лямкай абвіла.

Худы, ў дадатак стомлены такі,
як і усе наогул ішакі,

ён на сабе вялікі цягне пак,
маленькі той, цярплівы той ішак.

Пагрозна конь вачыма заблішчэў:
– Дарогу мне загарадзіў яшчэ!

Ану, набок, а не – пазнаеш ты,
якія моцныя я маю капыты!

Намуляў плечы пакамі ішак,
з дарогі не паверне ён ніяк.

Ды што рабіць? Здратуе гэты конь,
бо ён жа крэсіць, бегучы, агонь.

I пацягнуўся ён з дарогі ўбок,
як толькі мог, і пак свой павалок,

худы ішак, натруджаны такі,
як і наогул пад цяжарам ішакі.

А конь прамчаўся у шырокі свет,
а пыл, узняты ім, закрыў і след...
 

2

У бойцы ранілі таго каня.
Не крэсіць капытамі ён агня.

Ад ветру ззаду застаецца ён,
за ветрам больш не бегае ўздагон.

Хоць гаспадар і уздыхнуў па ім,
ды зняў сядло з уборам залатым.

З насечкай залатой вуздэчку зняў,
аброць уздзеў ён на таго каня.

Пасля узяў яго за павадок
і на кірмаш павёў у гарадок.

Купіў яго там неякі фурман,
сядла ў яго, у фурмана, няма.

Цяжары возіць ён на тым кані.
Цяжкія для каня насталі дні.
 

3

I дзень за днём, і дня не праміне, –
вялікія два пакі на спіне

конь возіць. Адвязе – кладуць ізноў.
Так і калышуцца яны з бакоў...

Аднойчы так ён з пакамі ідзе,
ды адпачынку не відаць нідзе.

Насустрач і натрапіўся ішак,
які калісьці вёз таксама пак.

Ішак даўнейшага каня пазнаў
і гутарку такую распачаў:

– А, конь-сагіб! Салам алейкум вам
Чаму твая панікла галава?

Нядаўна ты інакшы быў, – як леў.
Яшчэ мяне ты здратаваць хацеў.

Я і падумаў – п’яны ты. Дарма!
На свеце хмелю вечнага няма,

ад гордасці працверазішся ты!
А дзе ж, скажы, убор твой залаты?
 

4

Пашкадаваў каня усё ж ішак.
– Давай мне, – кажа, – твой вялікі пак.

Іду я ўлегцы. Памагу табе.
Я думаю, ён карак не саб’е...

Пайшлі яны да месца удваіх.
Адзін маўчыць, ды і другі заціх...

 

Похожие статьи:

Янка МаўрЯнка Маўр - Бярозавы конь

Кандрат КрапіваКандрат Крапіва - Саманадзейны конь

Георгій МарчукГеоргій Марчук - Конь Мадагаскар

Янка СіпакоўЯнка Сіпакоў - Конь

Максім ТанкМаксім Танк - Конь і Леў