Калісьці глыбока зірнуў табе ў вочы.
Зрабіў гэта добра, ці не?
Твой сонечны позірк – нявінны, дзявочы –
Спалохана ўцёк ад мяне.
Уцёк, а чаму? Маё сэрца гадае,
Гадае даўгія гады.
Твой позірк жыве, дзесьці мне спагадае
I кліча-гукае... Куды?
У тую краіну, дзе мелі спатканьні,
Дзе я захапляўся табой,
Дзе соладка-страшна было ў хваляваньні
I пальцы хрусьцелі мальбой.
Былыя пачуцьці ўвайшлі ў катакомбы.
Мо лепш ня трывожыць сябе?
Тут прывідам, выбухам атамнай бомбы
Твой вобраз паўстаў у журбе.
Зьбянтэжаны позірк – нявінны, дзявочы –
Калісьці уцёк ад мяне...
Навошта-ж цяпер мне далёкія вочы
Прыветна сьмяюцца ўва сьне.
Похожие статьи:
Рыгор Крушына → Рыгор Крушына - Секстына
Рыгор Крушына → Рыгор Крушына - Тэрцыны
Рыгор Крушына → Рыгор Крушына - Крушына
Рыгор Крушына → Рыгор Крушына - Чалавек
Биографии → Рыгор Крушына
