Найти на сайте: параметры поиска

Увага!!! Невялікія апавяданні і вершы пададзены ў поўным варыянце.



Мікола Мятліцкі - Зямлі маёй сівыя мацяркі...

Зямлі маёй сівыя мацяркі,
Сініцай стукне ў шыбу ваша доля,
Падняўшы дзён былых мацерыкі,
Пазваўшы зноў сваё засеяць поле.

На тым сяйве –

   старэчая рука,

Што сіверам прастуджаным прашыта,
Расцісне сок сырога камяка
I на слязу сваё аброніць жыта.

...Прайшлі гады.

   Мінуць услед вякі.

Ды не відаць на полі гэтым пожні,
Хоць у жыцця,

як колас той апошні,

Зямлі маёй сівыя мацяркі.

У выстылых і выцвілых вачах
Блішчыць астатнім променем пагода.
I з ношаю зямной –

спачыну згода

Ляжыць-плыве на згорбленых плячах.

Яе не зрынуць звад зямных клыкі
I не паб’е нішчымніца худая.
Сваё жыццё, як поле, аглядае
Сівая бабка

светла, з-пад рукі...

 

Похожие статьи:

Мікола МятліцкіМікола Мятліцкі - Яніха

Мікола МятліцкіМікола Мятліцкі - Бяссмертнік

Мікола МятліцкіТворчасць Міколы Мятліцкага

Мікола МятліцкіМікола Мятліцкі - Усмешка Джаконды

Мікола МятліцкіМікола Мятліцкі - Чаканне сонца