Што сваёй Музе рупнай, працавітай
Я падару на схіле сваіх лет?
Мо з дрэва райскага прынесены ранет,
Пярсцёнак Палікрата срэбраліты?
Мо чару, поўную вясновага блакіту,
Ці нейкіх кветак палявых букет,
А мо гарэзу прыбяру ў санет –
У вопратку багіняў старажытных?
Як гэты вабны ўбор да твару ёй!
Чаму ж не радуешся, дарагая?
– Як мне ў ім дзіцянё карміць, не знаю,
Як працаваць і цешыцца з табой,
Калі санет твой грудзі і стан мой
Чатырнаццаццю клямрамі сціскае.
1974
Похожие статьи:
Биографии → Максім Танк
Максім Танк → Матывы і вобразы паэзіі Максіма Танка
Максім Танк → Жыццё і творчасць Максіма Танка
Максім Танк → Максім Танк - Люцыян Таполя. Ідэйны змест
Максім Танк → Давераснёўская творчасць Максіма Танка
